Gestoken door een hoornaar!

Ik ben gestoken door een hoornaar. Een enorme wesp die ik aanzag voor een motvlinder. Het was rond 22.00 en ik wilde net naar bed gaan toen ik op de muur achter de bank een insect ontdekte.

Het beestje had de grootte van een motvlinder in slapende toestand. En ik dacht dan ook dat het een motvlinder was. Die kom ik weleens meer tegen, en dan maak ik van mijn handen een kommetje. Leg die over het beestje heen, doe ze dicht, loop naar buiten waarnaar het beestje gewoon wegvliegt. Dat wilde ik nu ook doen. Maar dat verliep anders.

Gestoken door een hoornaar!

Mijn man ontdekte het insect het eerste en wilde een theedoek halen. Terwijl hij naar de keuken liep was ik naar het beestje toegelopen om het op “mijn wijze” te vangen. Maar toen ik mijn handen om het insect wilde leggen voelde ik een enorme prik. Alsof ik door een wesp werd gestoken.

Daarna kreeg ik overal jeuk. Die begon op mijn rechter hand, maar zich met een enorme snelheid door mijn lijf verplaatste. Van links naar rechts, van boven naar onder. Ik wist niet hoe ik het had en ook niet waar ik het eerst moest krabben! Ik raakte helemaal in paniek.

Normaal ben ik niet zo paniekerig, maar ik ben eerder door een wesp gestoken en daar reageer ik nogal heftig op.

Terwijl ik al krabbend door de kamer hupsde, hielden mijn man en zoon hun hoofden koel. Natuurlijk werd er eerst op internet gezocht door welk insect ik was gstoken. En al snel en werd duidelijk om welke soort het ging. Het was een hoornaar.

De hoornaar of paardenwesp is een vliesvleugelig insect uit de familie plooivleugelwespen. De hoornaar behoort tot de echte wespen of papierwespen en is een van de bekendere soorten wespen in Europa. De soort komt ook voor in delen van Azië en is door de mens uitgezet in Noord-Amerika. Bron: Wikipedia

Hoewel de Hoornaar wordt gezien als een gevaarlijke wesp is hij dat niet. Hij imponeert door zijn grootte – hij is ruim 3 cm lang – zijn gezoem klink veel luider dan dat van een gewone wesp en zijn steek is veel pijnlijker. Als je niet bij hem in de buurt komt is er niets aan de hand. Bron: Rode Kruis

Op naar de dokterswacht

Maar ik was wel in zijn buurt gekomen en als je op bepaalde plaatsen wordt gestoken of allergisch bent dan moet je wel in actie komen. Dus belde mijn man de dokterswacht.

Nu moet ik erbij zeggen dat wanneer ik overweldigd word door pijn en verschrikkelijke jeuk, ik niet op mijn best ben. Ik foeterde, mopperde en was helemaal niet aardig tegen mijn omgeving die alles wat zij konden voor mij deden.

Terwijl mijn man overlegde met de dokterswacht in Drachten, had onze zoon inmiddels de auto gestart. Wij moesten langskomen.

Als je op het platteland woont moet je voor de dokterswacht vaak een stukje rijden. Drachten is 16 kilometer hier vandaan. Maar in mijn toestand vond ik het erg lang duren voordat wij er waren. En dan die gegevens die ze willen weten? Wie je huisarts is, of je allergisch bent? Weliswaar belangrijke zaken, maar die een telefoongesprek vanuit mijn situatie zo onnodig lang maakt.

Belangrijke vragen

Terwijl onze zoon reed had mijn man nog even contact met de dokterswacht en werden mij allerlei vragen gesteld. Zoals:

• Heb je een brandigere mond?
• Een dikke tong?
• Ben je duizelig?
• Moet je overgeven?
• Heb je ademhalingsproblemen en het gevoel dat je stikt?

Dat soort vragen. Waarvan je denkt: Heb ik hier last van? Nou nee.

Wel had ik last van een allergische reactie, had ik overal jeuk hevige jeuk en mijn hand begon flink op te zwellen. Gelukkig draag ik aan mijn rechterhand geen ringen, anders had ik deze er snel vanaf moeten doen.

Het onderzoek

Bij aankomst wil je natuurlijk dat je gelijk aan de beurt bent. Helaas ben je daar nooit de enige. Dus er zat niks anders op dan te wachten.

Eenmaal in de spreekkamer werd ik gecontroleerd, kreeg ik een injectie en allerlei info die een beetje langs mij heen is gegaan.

Zo werd gevraagd of ik EpiPen bij mij draag. Omdat ik allergisch ben voor wespen. Ik kreeg alleen medicijnen die ik mijn allergische klachten en de ontstekingsreactie, die de komende dagen moet slikken.

Een EpiPen is een ‘noodpen’ waarmee je jezelf adrenaline kunt toedienen, mocht je weer gestoken worden. Een EpiPen in de EHBO-koffer bij buitenevenementen kan levensreddend zijn.

Hoe is het nu met me?

De volgende ochtend voel ik mij een stuk beter. De jeuk is weg en de uitslag is verdwenen. Mijn gestoken duim is nog een beetje opgezet en voelt wat anders aan. Maar voor de rest heb ik geen klachten meer.

Toch heb ik nog een vraag? “Waar is die hoornaar gebleven”? Want door alle consternatie ben ik helemaal vergeten te vragen waar de boosdoener nu is?

Ik stuurde een app-je naar mijn man die doodleuk antwoordde dat de hoornaar, nadat hij mij gestoken had op de grond lag. Hij heeft de boosdoener met een theedoek eromheen opgeraapt en buiten vrij gelaten. Hij vloog gelijk weg.

Later lees ik op internet dat de hoornaar veel vliegen, kleinere wespen, muggen, rupsen en spinnen vangt. En dat hij geen onmiddellijk gevaar oplevert voor mens of huisdier. Je moet hem alleen met rust laten!

Sinds augustus 2019 krijg ik immunotherapie met als doel minder allergisch te reageren op wespengif en op den duur mij hier helemaal van te verlossen.  Deze behandeling duurt 3 jaar, waarvoor ik 4 maanden wekelijks naar het UMCG in Groningen moest. Inmiddels  wordt de therapie door mijn eigen huisarts voortgezet.